Ίσως για πρώτη φορά, κατά τη γνώμη μου, μετά τον «Θάλαμο αρ. 6» του Τσέχωφ, γράφεται στην Ελλάδα, ένα έργο, που ασχολείται με τον εγκλεισμό και την προσπάθεια καταστροφής του ονείρου που έχει ο άνθρωπος για την Ύπαρξή του.
Καταστρέφοντας το Όνειρο του ανθρώπου, σκοτώνεις μια για πάντα τον άνθρωπο, τον κάνεις πράγμα Αναλώσιμο, του ευτελίζεις την ύπαρξη.
Το παγκόσμιο σύστημα μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα ψυχιατρικό πειραματόζωο, γιατί τα όνειρα του ανθρώπου, χαλάνε την συνταγή της υποταγής, που το ΣΥΣΤΗΜΑ απαιτεί:
«Χρειαζόμαστε ήσυχους και ικανοποιημένους ΣΚΛΑΒΟΥΣ».
Αλλά ο καλλιτέχνης κραυγάζει:
ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ!
Πιστεύω ότι το έργο πολύ σύντομα θα πάρει τη θέση του στο ελληνικό ρεπερτόριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου